Kiedy iść z dzieckiem na terapię?

Każdy rodzic pragnie dla swojej pociechy jak najlepiej. Niestety, przyszło nam żyć w naprawdę trudnych czasach, gdzie rzeczywistym problemem zaczynają być płytkie relacje między ludźmi na rzecz istnienia w wirtualnych światach. Postęp technologiczny, tak zresztą ważny dla naszej kultury i rozwoju ludzkości, przyczynia się do osłabienia relacji w społeczeństwie. I o ile nam może wydawać się nie do końca groźny, to nasze pociechy nierzadko stoją przed naprawdę trudnymi sytuacjami i nie mają nikogo, by zapytać, jak sobie mogą z nimi poradzić.

Nie oczekuj od dziecka tego, że samo poradzi sobie ze wszystkimi problemami

To ty jesteś dorosły i w pełni odpowiedzialny za twoje dziecko. Nie zrzucaj na nie odpowiedzialności za podejmowane decyzje - jeśli podjęło je źle i ich konsekwencje sprawiają, że czuje się przygnębione i pozbawione sensu życia. Problem pojawia się jeszcze wcześniej, kiedy dostrzegamy, że z naszym kilkuletnim dzieckiem zaczyna dziać się coś niepokojącego. Zapytacie zapewne - co niepokojącego może dziać się z dzieckiem? Przykładowo, kiedy zaczyna się stresować z myślą o tym, że będzie musiało iść do szkoły, spotkać się z kimś, bawić się w jakąś konkretną zabawę itd.

Co powinieneś zrobić?

Dorośli bardzo boją się nawet pomyśleć, że ich dziecko może potrzebować terapii psychologicznej. Burzy to bowiem ich obraz siebie jako idealnych rodziców i idealnego wychowania. Muszą sobie jednak uświadomić, że w tym całym zamieszaniu nie oni, ale dobro dziecka jest najważniejsze - i celem jest rozwiązanie jego problemów i podrzucenie mu narzędzi do ich rozwiązywania. Przecież w ten sposób czegoś się nauczy i będzie wiedziało, jak reagować na podobne sytuacje w przyszłości! My, ludzie, działamy pewnymi systemami i nawykami, które sami tworzymy w toku rozwoju osobistego. Jeśli od samego dzieciństwa uwarunkujemy sobie jakiś system rozwiązywania problemów, który niekoniecznie się sprawdza, w dorosłym życiu będziemy mieć przed sobą długą i żmudną pracę nad zmianą takiego toku myślenia. Dlatego, kiedy zauważymy, że nasze dziecko ewidentnie sobie z czymś nie radzi, zareagować trzeba natychmiast. Terapia u psychologa nie jest niczym wstydliwym ani żadną słabością - i musisz, jako dorosły, sam to rozumieć i to wiedzieć, a później przekazywać dziecku. Dziecko, które uczęszcza na psychoterapię nie jest w żadne sposób gorsze od tego, które tego nie robi. Zresztą, bardzo często zdarza się tak, że nawet jedno czy kilka spotkań potrafi pomóc rozwiązać dany problem.