W ślad za psychoanalizą dorosłych bardzo szybko rozwinęła się psychoanaliza dzieci. Pierwszą psychoanalityczką dzieci i młodzieży była Hermine Hug-Hellmuth. Dopiero potem (w latach 20-tych i 30-tych XX wieku), podążając za teoriami Freuda, bardzo intensywnie rozwinęły psychoanalizę dzieci Anna Freud i Melanie Klein. Jednak znaczący wkład wnieśli również: D. Winnicott, M. Mahler, J. Bowlby, E. Bick, M. i M.E. Laufer i in. Poniżej znajdziesz krótki artykuł, dotyczący psychoterapii dzieci i młodzieży. Przeczytaj go koniecznie!
Rozwój psychoterapii dziecięcej
Zacznijmy od tego, że prace analityków dziecięcych pozwoliły lepiej rozumieć przebieg rozwoju i jego kryzysy, takie jak problemy separacyjne, seksualność, trudności w uczeniu się, fobie, zachowania agresywne, załamania rozwoju w adolescencji i in. Ponadto psychoanaliza rozwinęła również myślenie o szerszym kontekście dziecka – jego rodzinie i środowisku. W końcu dla analityków ważna stała się nie tylko praca z dzieckiem i jego rodziną, ale również możliwość aplikowania wiedzy analitycznej do instytucji i udostępniania jej rodzicom. Zaczęto uważać, że ważne jest, aby świat wewnętrzny dzieci mógł być rozumiany przez ich środowisko i aby w codziennym życiu mogły one uzyskać odpowiednie wsparcie. Bardzo szybko rozwinęła się również psychoterapia dzieci, która może być znacznie bardziej dostępna dla większej liczby pacjentów.
Psychoterapia dzieci i młodzieży
Tak jak i u dorosłych tak i czasami w życiu najmłodszych i młodych pojawiają się problemy, z którymi nie zawsze rodzice potrafią sobie sami poradzić: w domu, przedszkolu, szkole, czy też w relacjach z rówieśnikami. Dlatego warto w takich momentach skonsultować się ze specjalistą. Musisz wiedzieć, że zarówno terapia dzieci jak i młodzieży odbywa się początkowo z rodzicami i skierowana jest do osób, które nie ukończyły jeszcze 18 roku życia. Dopiero potem następują spotkania indywidualne z terapeutą.
Najczęstsze problemy zgłaszane w trakcie psychoterapii
Przede wszystkim, problemy, które są często zgłaszane podczas terapii to: trudności szkolne, kłopoty z koncentracją uwagi, nadpobudliwość psychoruchowa oraz uzależnienie od komputera. Ponadto nierzadko pojawiają się takie objawy jak: problemy w relacji z rówieśnikami, problemy z agresją lub skrajną nieśmiałością, niskie poczucie własnej wartości, czy lęki dotyczące np.: szkoły, nauczycieli, zabaw z rówieśnikami. Warto zwrócić także uwagę na swoje dziecko i pomyśleć o psychoterapii, jeśli dostrzeżemy u naszej pociechy: zaburzenia nerwicowe, zaburzenia rozwoju emocjonalnego i społecznego, zaburzenia związane z odżywianiem, trudności związane z sytuacją rodzinną, np. rozwód rodziców.
