Zwykle terapia dzieci jest podejmowana na wniosek zaniepokojonych rodziców, którzy zgłaszają się, kiedy widzą problem. Przede wszystkim są zaniepokojeni zachowaniem dziecka w domu, przedszkolu, czy na placu zabaw. Poniżej znajdziesz krótki artykuł, dotyczący terapii dla dzieci i młodzieży.
Kiedy dziecko należy zapisać na terapię?
Zacznijmy od tego, że dziecko bardzo często jest kierowane do dobrego psychologa dziecięcego, także przez wychowawców w przedszkolu lub w klasach nauczania początkowego, z adnotacją, że sobie nie radzą. Niestety, ale rodzic przychodzi do gabinetu z wewnętrzną etykietą, mówiącą mu, że jest nieudolnym rodzicem. Dlatego właśnie zadaniem psychologa jest przekonanie go, że jest wystarczająco dobrym rodzicem swojego dziecka. Musisz być świadom tego, że praca dobrego psychoterapeuty polega na wzmocnieniu rodzica, udzielenia mu wskazówek dotyczących wychowania (działania psychoedukacyjne) z sugestią, że dobrze byłoby pomyśleć o terapii.
Jak pomaga dobry psycholog?
Pewnie zastanawiasz się nad tym: dlaczego terapia, skoro osoba nie odczuwa realnego cierpienia? No cóż, dlatego, że problemy dziecka są jedynie wierzchołkiem góry lodowej, rodzajem lustra, w którym odbijają się problemy całej rodziny. Chodzi oto, że psycholog dziecięcy w czasie terapii dzieci i młodzieży potrafi nawiązać kontakt z dzieckiem, bez względu na to jakie trudności przejawia mały pacjent. Musimy jednak pamiętać o tym, że zawsze to rodzic jest źródłem informacji o dziecku, więc niezbędne jest spotkanie indywidualne specjalisty z obojgiem rodziców lub głównym opiekunem. Przede wszystkim jednak psycholog dziecięcy musi być przygotowany na różne reakcje - czasem jest to złość, czasem łzy lub w inny sposób wyrażana bezsilność. Bardzo często można zaobserwować trudność rodziców w umiejętnym stawianiu granic. Niestety, ale chęć kontrolowania dorosłych przez ich dzieci jest coraz silniejsza. Powinniśmy być świadomi tego, że dzieci wymuszają na rodzicach rozmaite zachowania: od zakupu upragnionej zabawki przez wspólne zasypianie, do kontroli z kim rodzic może rozmawiać. Problem polega na tym, że rodzice boją się swoich dzieci, a ściślej - boją się reakcji swoich dzieci na zakazy. Niemożliwa więc jest terapia dziecka bez wspólnego zaangażowania rodziców.
Najważniejsza jest motywacja
Przede wszystkim, w przypadku psychoterapii młodego pacjenta, zdarza się, że na terapię do psychologa przyprowadza nastolatka rodzic. Ale coraz częściej młody człowiek przychodzi na terapię sam i sam zgłasza swój problem. Musimy pamiętać o tym, że tak jak w przypadku każdej terapii, tak i w terapii młodzieży, najważniejsza jest wewnętrzna motywacja do pracy.
Szukasz dobrego lekarza który leczy złamania ? skorzystaj z badania USG
